bir tek çorap değilki,ayakkabıda düşman bana

Yaz geldi,kalın kıyafetlerden kurtulduk,özellikle çoraplardan!!Çorapsız ayakkabı giyeceğim ama ayakkabılar hiçte hoş değil.Yada ben beğenmiyordum.Okula giderken önünden geçtiğim bir vitrinde,çok güzel bir ayakkabı gördüm.Bordo renkte,ayak üzerinden bağcıklı,düz babet tipinde bir ayakkabı.Eve gelip anneme anlattığımda,annem önce sessizce bekleyip"dur bakalım"dedi.Bu bile bir sevinçti,hayır demedi.Ben ayakkabıyı gördüğümde daha yaz başıydı,okulun bitmesine bir iki ay var.Bol bol okulda giyerim diye düşünüyordum.O ay almadık ayakabıyı,bir sonraki ayda.Okullar kapandığı hafta ablam avans almıştı,beraber gidip ayakabıyı aldık.Ama ben okulda giyinmek istiyordum.Yinede herşey bitmiş sayılmazdı,bütünlemeye kalmıştım ve benimle birlikte sınıftan çok kalan olmuştu.En azından sınav zamanı giyip okula giderdim.Ayakkabıları aldığım akşam mahalledeki arkadaşlar toplanmışlar, benide çağırdılar.Ben ayakkabılarımı giyinip bağcıklarını bağlarken,sağ ayağımın bağcığı koptu!İnanmıyorum yaa,neden böyle şeyler beni buluyor.Sinirimden merdiven başında ağladım.Ablam geldi,kopan kayışı yerine dikti.En azından çorap kadar kötü görünmüyordu.Sınav zamanları haricinde giymemeye çalışıyordum.Aksilikler peşimi bırakmıyor yaa,bu sefer ayakkabı tamamen kopar diye korkuyordum.Herşeye rağmen çok şık ayakkabıydı,onun kadar beğendiğim ayakkabım olmadı.